کاش می شد خنده را تدریس کرد

 

کاش می شد خنده را تدریس کرد 
کارگاه خوشدلی تاًسیس کرد
کاش می شد عشق را تعلیم داد 
ناامیدان را امید و بیم داد
شاد بود و شادمانی را ستود 
با نشاط دیگران ، دلشاد بود
کاش می شد دشمنی را سر برید
دوستی را مثل شربت سر کشید
دشمن بی رحمی و اجحاف بود 
دوستدار نیکی و انصاف بود
کاش می شد پشت پا زد بر غرور
دور شد از خود پسندی، دور دور
با صفا و یکدل و آزاده بود 
مثل شبنم بی ریا و ساده بود
از دو رنگی و ریا پرهیز کرد
کینه را در سینه حلق آویز کرد
کاش می شد ساده و آزاد زیست
در جهانی خرم و آباد زیست
اعتیاد و فقر را نابود کرد
دودمان بی کسی را دود کرد...